مرخصی استعلاجی بعد از یک دهه!

چهارشنبه 8 مهر 1388

به یاد ندارم به دلیل کسالت سر کار حاضر نشده باشم ولی امروز این اتفاق افتاد! از قرار معلوم پا به سن گذاشته ام!! دهۀ جوانی تمام و به میان سالی وارد شده ام! آه که چقدر زود گذشت!! روز دوشنبه که بعد از مدت ها که همیشه سر کلاس در حال ایستاده درس می دهم تقریباً تمام ساعت را نشسته بودم، بعد از اتمام کلاس و جابجایی میز آزمایشگاه روان شناسی دچار کمردرد شدم. بعدازظهر آن روز قصد داشتم ویراستاری مقاله های شماره ی دوم مجله مطالعات علوم تربیتی را تمام کنم. برنامه ام بهم ریخت! چون مجبور شدم تمام بعدازظهر را استراحت کنم. جلسه ی شورای آموزشی دانشگاه هم دیروز مزید بر علت شد چون دو ساعت نشسته بودم و بالاخره امروز ناچار به استراحت کامل شدم. دو جلسه ی مرکز مطالعات جوانان دانشگاه و شورای گروه و وقتی که به 5 دانشجوی کارشناسی ارشد داده بودم را هم مجبور شدم کنسل کنم. چند وقت پیش نامه ای از امام خمینی خطاب به مرحوم سید احمد خمینی می خواندم . مضمون آن این بود جوانی خیلی زود می گذرد و کارهایی که باید دراین دوره انجام دهیم را نباید به بعد موکول کنیم. امروز یاد ان نامه افتادم