مرد بهشتی بیرجند درگذشت

4 شهریور 1389

 بیرجندی های قدیمی، و البته جدیدهای هم، غیر ممکن است نام حاج آقای اکبرپور به گوششان نخورده باشد. از فقیر و غنی، آشنا و غریب وقتی عزیزی را از دست می دانند، سروکارشان با حاج آقای اکبرپور یا به قول ابوی آقای بهشتی (چون معتقد بودند اگر کسی از بیرجند به بهشت برود همین فرد است) بود. این مرد بهشتیِ بیرجند، در همان مغازۀ فروش لوازم الکتریکی درمیدان شهدا، به محض اطلاع از فوت کسی دست به کار می شد، بدون چشم داشت به مال و منال، فقط برای رضای خدا، و در زمانی که خانواده در سوگ عزیزی شان نشسته بودند،همه ی کارهای دفن و کفن را انجام می داد. خاطرات زیادی از خلوص این مرد بهشتی در بین مردم رایج است. او امروز در جایی آرمید که طی سالیان متمادی هزاران نفر با عمل خیر او آرمیدند. تشیع جنازه ی او خاطره روزهای برات (روز قبل از 15 شعبان که بیرجندی ها برای طلب مغفرت مردگان سال قبل به قبرستان می روند و تقریباً اکثر کارها آن روز تعطیل است و اطراف قبرستان به دلیل کثرت مردم مقررات ویژه اعمال می شود) را زنده کرده بود، جای سوزن انداختن نبود. شب جمعه ی دوم ماه مبارک رمضان و روز میلاد امام حسن مجتبی (ع) شب اول قبر اوست، برای اش از درگاه ایزد منان مغفرت الهی را مسئلت کنیم.

 اما چرا باید در گذر عمر یادی از آقای بهشتی بیرجند کرد. به نظرم حاج آقای اکبرپور نمادی از انسان های نسل قدیم است که نمونه شان در وانفسای دنیای مادی جدید، کمتر دیده می شود. عبرتی برای ما که می شود نوع دیگری هم زندگی کرد. او با خود هیچ نبرد، به جز خاطره ای نیک از عمل خالصانه. او می تواند برای ما نمونه ای باشد، و البته حجتی، که می توان طور دیگری هم زیست.