گروه روان شناسی دانشگاه کجاست؟؟

سه شنبه اول اردیبهشت 1388

رشته ی روان شناسی دانشگاه در سال 1385 با پذیرش اولین دوره دانشجوی کارشناسی راه اندازی شد و سال آینده هم در مقطع کارشناسی و هم مقطع کارشناسی ارشد فارغ التحصیل خواهد داشت ولی جالب است که هنوز هیچ هویتی در دانشگاه نداشته و گروهی به نام روان شناسی وجود ندارد!!!

چند روز قبل متنی گلایه آمیزی را دانشجویان روان شناسی برایم آوردند که قرار است در نشریه دانشجویی آن ها منتشر شود. دانشجویان گروه روان شناسی (حداقل دو ورودی اول آن ها که با من درس داشته اند) بسیار دانشجویان محجوبی هستند. با زبان گلایه گفته بودند که هر جا می روند از آن ها سؤال می کنند مگر رشته ی روان شناسی هم در دانشگاه داریم،!! نوشته بودند چرا برای بعضی گروه ها هنوز دانشجو نیامده مدیر گروه منصوب می شود و دفتر گروه تأسیس می شود اما برای روان شناسی بعد از سه سال نشده!! حتی می گفتند در بروشورهایی که برای دانشگاه تهیه شده هم نامی از این رشته نیست! و جالب تر اینکه در مکاتبات مسئولان دانشکده هم فقط نوشته می شود گروه علوم تربیتی!! در این مدت نیز همکار گرامی دکتر آیتی هم بدون داشتن هیچ گونه حکمی مدیریت هر دو گروه را علی رغم سنگینی آن بر دوش کشیده!

خیلی در مورد این موضوع فکر کردم و به این نتیجه رسیدم که تا حدود زیادی خود ما در به وجود آمدن این شرایط نقش داشته ایم. وقتی که تأسیس گروه، راه اندازی آن، برنامه ریزی آموزشی دراز و کوتاه مدت آن، تأسیس آزمایشگاه ها و پاسخگویی دانشجویان و امور مربوط را (به نیت ارتقاء سطح کیفی و کمی دانشگاه) بدون هیچ گونه چشمداشتی انجام می دهیم و فکر می کنیم آقایان این را درک می کنند، اشتباه کرده ایم. آن ها وقتی می بینند همه ی کارها انجام می شود تصور می کنند کسی از بیرون آمده و انجام داده!!! یا آقایان بالاتر! فکر می کنند عجب آقایان پایین تر لایقی را با برنامه ریزی های خرد و کلان منصوب کرده اند!!

خلاصه کنم: نامه ای به مدیر گروه علوم تربیتی نوشتم و رسماً اعلام کردم تا استقلال کامل گروه روا ن شناسی هیچگونه کاری درارتباط با این گروه به اینجانب ارجاع نشود. این راه هم بگویم مطمئنم تا کارد به استخوان نرسد کسی به این نامه ها توجه نخواهد کرد، چون اصولاً این چیزها مهم نیستند، مهم سه چیز است ..... بگذریم!
.

نظرات

پست‌های معروف از این وبلاگ

طرح بلوکی تصادفی شده

کاربرد میانگین هارمونیک یا همساز

کوزه هر چه خالی تر پر هیاهوتر!