دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی دانشگاه بیرجند و چند نکته
چهارشنبه 4 شهریور ماه 1388
از قرار اطلاع!! بالاخره مسئولین دانشگاه بیرجند تفکیک دانشکده ی روان شناسی و علوم تربیتی را کلیک زده اند. سابقه ی این کار به تابستان 85 بر می گردد زمانی که با انرژی زیاد از ادامه ی تحصیل برگشته بودم و گمان می کردم باید برای ارتقا کمی و کیفی سازمانی که در آن کار می کنم با تمام تلاش فعالیت کنم، هر چند مسئولیت رسمی نداشته باشم
تأسیس این دانشکده با توجه به بحث افتتاح ساختمان جدید دفتر مرکزی دانشگاه و خالی شدن ساختمان قدیمی آن ضرورت بیشتری پیدا کرده بود. چون بنا به اخبار رسیده! سایر بخش های دانشگاه که نمایندگان آن ها در مراکز تصمیم گیری اصلی دانشگاه حضور داشتند به شدت برای آن ساختمان برنامه ریزی کرده بودند
وضعیت دانشکده ی ادبیات به عنوان دومین دانشکده ی تأسیس شده ی دانشگاه بیرجند بعد از دانشکده ی علوم بسیار نگران کنند بود و متأسفانه (در آن زمان) تنها دانشکده ای بود که ساختمان و طرح مصوب نداشت. از سوی دیگر، دانشکده ی ادبیات با انفجار دانشجو روبرو بود و طبق آماری که به مسئولین ارائه شد کمترین سرانه ی فضای آموزشی را در دانشگاه داشت
این عوامل به اضافه ی مشکلاتی که با تغییر مدیریت دانشکده و .......... ، موجب شد که تابستان آن سال را به برخلاف بسیاری حتی مسئولین! صرف جمع آوری اطلاعات و نگارش طرح توجیهی تفکیک گروه های علوم تربیتی، روان شناسی و کتابداری از دانشکده ی ادبیات و تأسیس دانشکده ی علوم تربیتی و روان شناسی کنم و بعد از آن نیز با رایزنی گسترده در زمانی که اداره کنندگان دانشکده ای ادبیات فقط نگاه به تصمیم مقامات بالادست کرده بودند با همراهی جمعی از همکاران موجبات اختصاص بخشی از ساختمان سازمان مرکزی قدیمی دانشگاه را به سه گروه فوق الذکر فراهم آوریم و البته در این میان تهمت های و ....... را هم به جان و دل خریدیم. از آن زمان حوادث زیادی گذشت که عمده ی آن به وضعیتی برمی گردد که از قرار معلوم هر کس برای ارتقا این مجموعه تلاش بیشتری بکند بدتر است و .....
نهایتاً در تابستان امسال تصمیم تأسیس دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی قطعی شد. البته مذاکراتی هم برای قبول مسئولیت با اینجانب انجام شد که به دلایل ذکر شده در بالا از قبول آن استنکاف کردم. می گویند مؤمن از یک سوراخ دوبار گزیده نمی شود و یا برای کسی بمیر که برایت تب کند!! حکم راه اندازی دانشکده برای همکار گرامی دکتر پورشافعی زده شده و ایشان قاعدتاً باید مسائل مربوط به این دانشکده و البته مطالبات روی هم انباشته شده ای که در شکل گیری آن نقشی نداشته اند را پاسخگو باشند. برای ایشان در انجام این مسئولیت خطیر از خداوند متعال توفیق مسئلت می کنم
از قرار اطلاع!! بالاخره مسئولین دانشگاه بیرجند تفکیک دانشکده ی روان شناسی و علوم تربیتی را کلیک زده اند. سابقه ی این کار به تابستان 85 بر می گردد زمانی که با انرژی زیاد از ادامه ی تحصیل برگشته بودم و گمان می کردم باید برای ارتقا کمی و کیفی سازمانی که در آن کار می کنم با تمام تلاش فعالیت کنم، هر چند مسئولیت رسمی نداشته باشم
تأسیس این دانشکده با توجه به بحث افتتاح ساختمان جدید دفتر مرکزی دانشگاه و خالی شدن ساختمان قدیمی آن ضرورت بیشتری پیدا کرده بود. چون بنا به اخبار رسیده! سایر بخش های دانشگاه که نمایندگان آن ها در مراکز تصمیم گیری اصلی دانشگاه حضور داشتند به شدت برای آن ساختمان برنامه ریزی کرده بودند
وضعیت دانشکده ی ادبیات به عنوان دومین دانشکده ی تأسیس شده ی دانشگاه بیرجند بعد از دانشکده ی علوم بسیار نگران کنند بود و متأسفانه (در آن زمان) تنها دانشکده ای بود که ساختمان و طرح مصوب نداشت. از سوی دیگر، دانشکده ی ادبیات با انفجار دانشجو روبرو بود و طبق آماری که به مسئولین ارائه شد کمترین سرانه ی فضای آموزشی را در دانشگاه داشت
این عوامل به اضافه ی مشکلاتی که با تغییر مدیریت دانشکده و .......... ، موجب شد که تابستان آن سال را به برخلاف بسیاری حتی مسئولین! صرف جمع آوری اطلاعات و نگارش طرح توجیهی تفکیک گروه های علوم تربیتی، روان شناسی و کتابداری از دانشکده ی ادبیات و تأسیس دانشکده ی علوم تربیتی و روان شناسی کنم و بعد از آن نیز با رایزنی گسترده در زمانی که اداره کنندگان دانشکده ای ادبیات فقط نگاه به تصمیم مقامات بالادست کرده بودند با همراهی جمعی از همکاران موجبات اختصاص بخشی از ساختمان سازمان مرکزی قدیمی دانشگاه را به سه گروه فوق الذکر فراهم آوریم و البته در این میان تهمت های و ....... را هم به جان و دل خریدیم. از آن زمان حوادث زیادی گذشت که عمده ی آن به وضعیتی برمی گردد که از قرار معلوم هر کس برای ارتقا این مجموعه تلاش بیشتری بکند بدتر است و .....
نهایتاً در تابستان امسال تصمیم تأسیس دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی قطعی شد. البته مذاکراتی هم برای قبول مسئولیت با اینجانب انجام شد که به دلایل ذکر شده در بالا از قبول آن استنکاف کردم. می گویند مؤمن از یک سوراخ دوبار گزیده نمی شود و یا برای کسی بمیر که برایت تب کند!! حکم راه اندازی دانشکده برای همکار گرامی دکتر پورشافعی زده شده و ایشان قاعدتاً باید مسائل مربوط به این دانشکده و البته مطالبات روی هم انباشته شده ای که در شکل گیری آن نقشی نداشته اند را پاسخگو باشند. برای ایشان در انجام این مسئولیت خطیر از خداوند متعال توفیق مسئلت می کنم
نظرات