دانشگاه برخوردار بیرجند و انتقادات مسئولین و دانشجویان
سه شنبه 28 مهر 1388
هفته ی گذشته در شورای آموزشی دانشگاه یکی از همکاران (مسئول در یکی از دانشکده ها) گفت اگر امکان دارد ما را از دانشگاه برخوردار به دانشگاه محروم تنزل رتبه دهند!! (همان حکایت از طلا بودن پشیمان گشته ایم! مرحمت فرموده را مس کنید!) و سپس گفت کجای دانشگاه ما برخوردار شده؟ با یک نامه که دانشگاه محروم، برخوردار نمی شود. به عنوان نمونه به وضعیت نامطلوب غذاخوری دانشگاه برای اساتیدی که ظهر در دانشگاه ناهار صرف می کنند اشاره شد و همه هم با او موافق بودند. (یعنی همه ی کسانی که به نوعی از مسئولین دانشگاه بودند به جز بنده!). ذکر این نکته شاید بی ربط نباشد که بیست سال پیش که در دانشگاه تهران تحصیل می کردم اساتید غذاخوری جداگانه ای از دانشجویان داشتند. به موضوع ظریفی اشاره شد. معاون آموزشی دانشگاه می گفت وقتی می خواهند بودجه بدهند می گویند دانشگاه ها رتبه بندی است و بیشترین بودجه را به دانشگاه های معروف می دهند و وقتی می خواهند امتیازی را به دانشجویان و اساتید بدهند می گویند شما که برخوردار شده اید؟
همین موضوع از زبان دانشجویان هم شنیدنی است. در کلاس متون تخصصی ارشد به دانشجویان می گفتم یکی از راه های شناخت معانی کلماتی که نمی دانید شناخت پیش وند ها و پس وندها است و بعد مثال پیش وند mis را زدم که به ابتدای واژه هایی مانند Behaiviour یا Management اضافه می شود. اگر ریشه ی واژه را یاد داشته باشیم و معنای پیش وند را هم بدانیم خواهیم توانست معادل درست را انتخاب کنیم که در اینجا می شود بدرفتاری و بدمدیریتی (سوء مدیریت). سفرۀ دل یکی از دانشجویان باز شد و می گفت دانشگاه بیرجند چه طوردانشگاهی است! کاش یک سال دیگر درس می خواندم و به دانشگاه بیرجند نمی آمدم!! و بعد شروع کرد از مزایای دانشگاه مشهد که ظرفیت اتاق هایشان به چه میزان است و یک مرکز رایانه با سیصد رایانه جنب خوابگاه ها است و ... همه را هم به حساب سوء مدیریت مسئولین دانشگاه می گذاشت.
البته به شدتی که او می گفت موافقق نظراتش نبودم چون معتقدم بسیاری از مشکلات نه به سوء مدیریت مستقیم مسئولین دانشگاه بیرجند بلکه به سوء مدیریت های وزارت و مقداری هم واقعاً به کمبود امکانات مربوط می شود، اما نمی توان از حق گذشت و معتقد نبود که حداقل بعضی از مشکلات دانشگاه و دانشکده ها به سوء مدیریت و گماشتن مدیرانی است که همان طور که در مطالب قبلی نوشته ام دلی در گرو ارتقاء سطح کمی و کیفی دانشگاه ندارند، وابسته است.
هفته ی گذشته در شورای آموزشی دانشگاه یکی از همکاران (مسئول در یکی از دانشکده ها) گفت اگر امکان دارد ما را از دانشگاه برخوردار به دانشگاه محروم تنزل رتبه دهند!! (همان حکایت از طلا بودن پشیمان گشته ایم! مرحمت فرموده را مس کنید!) و سپس گفت کجای دانشگاه ما برخوردار شده؟ با یک نامه که دانشگاه محروم، برخوردار نمی شود. به عنوان نمونه به وضعیت نامطلوب غذاخوری دانشگاه برای اساتیدی که ظهر در دانشگاه ناهار صرف می کنند اشاره شد و همه هم با او موافق بودند. (یعنی همه ی کسانی که به نوعی از مسئولین دانشگاه بودند به جز بنده!). ذکر این نکته شاید بی ربط نباشد که بیست سال پیش که در دانشگاه تهران تحصیل می کردم اساتید غذاخوری جداگانه ای از دانشجویان داشتند. به موضوع ظریفی اشاره شد. معاون آموزشی دانشگاه می گفت وقتی می خواهند بودجه بدهند می گویند دانشگاه ها رتبه بندی است و بیشترین بودجه را به دانشگاه های معروف می دهند و وقتی می خواهند امتیازی را به دانشجویان و اساتید بدهند می گویند شما که برخوردار شده اید؟
همین موضوع از زبان دانشجویان هم شنیدنی است. در کلاس متون تخصصی ارشد به دانشجویان می گفتم یکی از راه های شناخت معانی کلماتی که نمی دانید شناخت پیش وند ها و پس وندها است و بعد مثال پیش وند mis را زدم که به ابتدای واژه هایی مانند Behaiviour یا Management اضافه می شود. اگر ریشه ی واژه را یاد داشته باشیم و معنای پیش وند را هم بدانیم خواهیم توانست معادل درست را انتخاب کنیم که در اینجا می شود بدرفتاری و بدمدیریتی (سوء مدیریت). سفرۀ دل یکی از دانشجویان باز شد و می گفت دانشگاه بیرجند چه طوردانشگاهی است! کاش یک سال دیگر درس می خواندم و به دانشگاه بیرجند نمی آمدم!! و بعد شروع کرد از مزایای دانشگاه مشهد که ظرفیت اتاق هایشان به چه میزان است و یک مرکز رایانه با سیصد رایانه جنب خوابگاه ها است و ... همه را هم به حساب سوء مدیریت مسئولین دانشگاه می گذاشت.
البته به شدتی که او می گفت موافقق نظراتش نبودم چون معتقدم بسیاری از مشکلات نه به سوء مدیریت مستقیم مسئولین دانشگاه بیرجند بلکه به سوء مدیریت های وزارت و مقداری هم واقعاً به کمبود امکانات مربوط می شود، اما نمی توان از حق گذشت و معتقد نبود که حداقل بعضی از مشکلات دانشگاه و دانشکده ها به سوء مدیریت و گماشتن مدیرانی است که همان طور که در مطالب قبلی نوشته ام دلی در گرو ارتقاء سطح کمی و کیفی دانشگاه ندارند، وابسته است.