خودکارآمدی، خود ارزشمندی و استاد برخط!!
پنجشنبه 30 مهر 1388
امروز یکی از دانشجویان ازطریق ایمیل تفاوت خودکارآمدی و خود ارزشمندی رو پرسید. پاسخش رو که دادم اضافه کردم قرار نیست وقتی من در اکثر اوقات برخط (همون آنلاین خارجی ها!!) هستم هر کس هر سؤالی رو داشت از من بپرسه! اگر این جوری بره جلو که من باید تمام روز رو مشغول پاسخ دادن به سؤالات ریز و درست بشم و کار رو زندگی رو تعطیل کنم! یعنی بشم دایره المعارف برخط!
به نظر من یکی از مهم ترین موضوعاتی که در نظام آموزشی (خصوصاً آموزش عالی) ما مورد غلفت قرار گرفته عدم افزایش مهارت های دانشجویان در موضوعاتی است که به آن نیاز دارند. با همان سیستمی که از دبیرستان وارد دانشگاه می شوند با همان سیستم هم از دانشگاه خارج می شوند. دکتر مجتهدزاده می گفت: نظام بخوان، امتحان بده و فراموش کن!! جعبه ای از اطلاعات ریز و درشت که در بسیاری از موارد بعد از مدتی هیچ چیزی در آن باقی نمی ماند. اگر دانشجو نتواند پاسخ سؤالات ساده ای مرتبط با رشتۀ تخصصی اش رو، خودش پیدا کنه، فردا نخواهد توانست در کار حرفه ایش هم موفق باشه چون فردا در بازار کار از او به عنوان یک کارشناس در یک رشتۀ تخصصی انتظار دارند بتونه بسیاری از مشکلات رو حل کنه. بگذریم؛ این رو گفتم نه از باب این که هیچ سؤالی رو نباید از کسی پرسید، بلکه قبل از پرسش یک سؤال باید قدری هم تلاش کرد و از همه مهم تر راه یافتن پاسخ به سؤالات رو فراگرفت
بد نیست حالا که این مطلب رو گفتم تفاوت خودکارآمدی و خودارزشمندی رو هم بنویسم که سؤال همین دانشجو بود (که اتفاقاً از دانشجویان بسیار خوب و ساعی هم می باشد! شاید همین ویژگی باعث شد که چنین چوابی بهش بدم! به قول روان شناس ها بسیاری از واکنش های ما بر اساس انتظارات مان از پدیده ها بروز می کند):
خودکارآمدی (Self-Efficacy) قضاوت فرد در مورد توانایی هایش است یا باور فرد در مورد توانایی ها و ظرفیت هایش و خودارزشمندی (Self-Worth) در ارتباط با عزت نفس (Self-Esteem) مطرح می شود. در عزت نفس قضاوت در مورد خودارزشی است به عبارت دیگر در مورد دوست داشتن و نداشتن خود است. ممکن است فرد به توانایی هایش باور داشته باشد ولی آن ها را دوست نداشته باشد
امروز یکی از دانشجویان ازطریق ایمیل تفاوت خودکارآمدی و خود ارزشمندی رو پرسید. پاسخش رو که دادم اضافه کردم قرار نیست وقتی من در اکثر اوقات برخط (همون آنلاین خارجی ها!!) هستم هر کس هر سؤالی رو داشت از من بپرسه! اگر این جوری بره جلو که من باید تمام روز رو مشغول پاسخ دادن به سؤالات ریز و درست بشم و کار رو زندگی رو تعطیل کنم! یعنی بشم دایره المعارف برخط!
به نظر من یکی از مهم ترین موضوعاتی که در نظام آموزشی (خصوصاً آموزش عالی) ما مورد غلفت قرار گرفته عدم افزایش مهارت های دانشجویان در موضوعاتی است که به آن نیاز دارند. با همان سیستمی که از دبیرستان وارد دانشگاه می شوند با همان سیستم هم از دانشگاه خارج می شوند. دکتر مجتهدزاده می گفت: نظام بخوان، امتحان بده و فراموش کن!! جعبه ای از اطلاعات ریز و درشت که در بسیاری از موارد بعد از مدتی هیچ چیزی در آن باقی نمی ماند. اگر دانشجو نتواند پاسخ سؤالات ساده ای مرتبط با رشتۀ تخصصی اش رو، خودش پیدا کنه، فردا نخواهد توانست در کار حرفه ایش هم موفق باشه چون فردا در بازار کار از او به عنوان یک کارشناس در یک رشتۀ تخصصی انتظار دارند بتونه بسیاری از مشکلات رو حل کنه. بگذریم؛ این رو گفتم نه از باب این که هیچ سؤالی رو نباید از کسی پرسید، بلکه قبل از پرسش یک سؤال باید قدری هم تلاش کرد و از همه مهم تر راه یافتن پاسخ به سؤالات رو فراگرفت
بد نیست حالا که این مطلب رو گفتم تفاوت خودکارآمدی و خودارزشمندی رو هم بنویسم که سؤال همین دانشجو بود (که اتفاقاً از دانشجویان بسیار خوب و ساعی هم می باشد! شاید همین ویژگی باعث شد که چنین چوابی بهش بدم! به قول روان شناس ها بسیاری از واکنش های ما بر اساس انتظارات مان از پدیده ها بروز می کند):
خودکارآمدی (Self-Efficacy) قضاوت فرد در مورد توانایی هایش است یا باور فرد در مورد توانایی ها و ظرفیت هایش و خودارزشمندی (Self-Worth) در ارتباط با عزت نفس (Self-Esteem) مطرح می شود. در عزت نفس قضاوت در مورد خودارزشی است به عبارت دیگر در مورد دوست داشتن و نداشتن خود است. ممکن است فرد به توانایی هایش باور داشته باشد ولی آن ها را دوست نداشته باشد