عیب جویی

سه شنبه 19 8 1388

مقاله ای تحت عنوان «این شرک تقوا نام!» از دکتر محقق داماد را در روزنامه اطلاعات به تاریخ 25 شهریور 1388 خواندم . مقاله ی جالبی است که در مورد آفات امر به معروف و نهی از منکر است. به مواردی چون عیبجویی، دروغ، افتادن در پوستین خلق و ... اشاره کرده. جمله ای از مقاله در مورد عیبجویی را که با شعری از پروین اعتصامی همراه شده، اینجا می آورم که بیش از همه به خودم تذکری دهم که زیاد عیبجویی نکنم. زیبایی ها و نکات مثبت را بیش از نکات منفی ببینیم:

حقیقت عیبجوئی دیگران ناشی از وضعیت روانی شخص عیبجوست. و به قول پروین اعتصامی:
گفتن از زشتروئی دگران + نشود باعث نکوروئی
تو گمان می‌کنی که شاخ گلی + به صف سرو و لاله می‌روئی
یا که همبوی مشک تاتاری + یا ز ازهار باغ مینوئی
خویشتن، بی سبب بزرگ مکن ‏+ تو هم از ساکنان این کوئی ‏
ره ما، گر کج است و ناهموار + تو خود، این ره چگونه می‌پوئی ‏
در خود، آن به که نیکتر نگری + اول، آن به که عیب خود گوئی ‏
ما زبونیم و شوخ جامه و پست + تو چرا شوخ تن نمی‌شوئی