سونامی تقلب در تولیدات علمی توسط مسئولین!!
پنج شنبه 19 9 1388
از قرار معلوم زنجیرۀ تقلب در تهیه متون علمی توسط مسئولین عالی رتبه کشورمان تمامی ندارد. اخیرا مجله نیچر در مقاله ای موارد بیشتری از تقلب در تهیۀ مقاله های علمی توسط وزرا و مسئولین عالی رتبۀ اجرایی کشور منتشر کرده است. متأسفانه با انتشار این موارد (که کسی نمی تواند در درستی آن ها شک کند) وضعیت از آنچه قبلاً بود بدتر شده است. چگونه می توان به جوان گفت که تقلب (چه در کار علمی و چه در زندگی) نکند و صداقت داشته باشد. اگر به جای پوشاندن این خطاها با افراد برخورد می شد، کار به اینجا نمی رسید. بخشی از علت را متأسفانه در این باید جستجو کرد که در ایران همه می خواهند در همۀ زمینه ها سرآمد باشند. گفتن این که این تخصص من نیست و نمی دانم، نوعی ننگ است. اگر نگاهی به کارهای تخصصی دانشمندان در کشورهای پیشرفته بیندازیم متوجه می شویم که یک فرد تمام عمر کاری و علمی خود را بدون این که مسئولیت سیاسی یا اجرایی داشته باشد، وقف روشن کردن یک موضوع بسیار جزیی کرده که اگر در کشور ما مطرح شود خواهیم دید همه با هر تخصصی خود را در آن صاحب نظر می دانند!! در ایران، فرد می خواهد در زمانی که یک مسئول اجرایی قوی است، در زمینۀ علمی هم بدرخشد. استادی که می خواهد هزار جا مسئولیت دارد و حتی از تدریس در دانشگاه آزاد و پیام نور و هزار جای دیگر هم نمی گذرد، همزمان در زمینۀ چاپ کتاب و مقاله هم نفر اول باشد. در چنین موقعیتی راه برای انجام خطا باز می شود. متأسفانه دست به توجیه ما هم که بی نظیر است! به راحتی توجیه می کنیم.
از قرار معلوم زنجیرۀ تقلب در تهیه متون علمی توسط مسئولین عالی رتبه کشورمان تمامی ندارد. اخیرا مجله نیچر در مقاله ای موارد بیشتری از تقلب در تهیۀ مقاله های علمی توسط وزرا و مسئولین عالی رتبۀ اجرایی کشور منتشر کرده است. متأسفانه با انتشار این موارد (که کسی نمی تواند در درستی آن ها شک کند) وضعیت از آنچه قبلاً بود بدتر شده است. چگونه می توان به جوان گفت که تقلب (چه در کار علمی و چه در زندگی) نکند و صداقت داشته باشد. اگر به جای پوشاندن این خطاها با افراد برخورد می شد، کار به اینجا نمی رسید. بخشی از علت را متأسفانه در این باید جستجو کرد که در ایران همه می خواهند در همۀ زمینه ها سرآمد باشند. گفتن این که این تخصص من نیست و نمی دانم، نوعی ننگ است. اگر نگاهی به کارهای تخصصی دانشمندان در کشورهای پیشرفته بیندازیم متوجه می شویم که یک فرد تمام عمر کاری و علمی خود را بدون این که مسئولیت سیاسی یا اجرایی داشته باشد، وقف روشن کردن یک موضوع بسیار جزیی کرده که اگر در کشور ما مطرح شود خواهیم دید همه با هر تخصصی خود را در آن صاحب نظر می دانند!! در ایران، فرد می خواهد در زمانی که یک مسئول اجرایی قوی است، در زمینۀ علمی هم بدرخشد. استادی که می خواهد هزار جا مسئولیت دارد و حتی از تدریس در دانشگاه آزاد و پیام نور و هزار جای دیگر هم نمی گذرد، همزمان در زمینۀ چاپ کتاب و مقاله هم نفر اول باشد. در چنین موقعیتی راه برای انجام خطا باز می شود. متأسفانه دست به توجیه ما هم که بی نظیر است! به راحتی توجیه می کنیم.