انسانم آرزو است ...
26 مرداد 1389
دوستی این جلمه را فرستاده، نغز است و تلخ، و به نوعی ترجمه ی شعر معروف مولوی است که: دی شیخ با چراغ همی گشت گرد شهر + کز دیو و دد ملولم و ٫ انسانم آرزوست / گفتند یافت می نشود ٫ جسته ایم ما + گفت آن که یافت می نشود ٫ آنم آرزوست. و اما آن جمله:
روزگاری است که شیطان فریاد می زند:
آدم پیدا کنید سجده خواهم کرد
یا
روزگاری است که شیطان فریاد می زند:
بیکار مانده ام، آدمی نمی یابم که گمراه کنم!!