با تعطیلات مکرر، پیش به سوی پیشرفت!!

 29  آبان 1389

اگر قرار باشد در جامعه ای تغییری رخ دهد،  این تغییر ابتدا باید در نخبگان و قشر فرهیختۀ جامعه نمود یابد. متأسفانه دورنمای تغییرات مثبت در جامعۀ ما رضایت بخش نیست. هیچ کس نمی تواند ادعا کند با تعطیلی و خوش گذرانی، ملت یا کشوری به پشرفت رسیده، که ما دومی آن باشیم. هر جا نمودی از پیشرفت و رفاه می بینیم، در پس آن کار، تلاش و کوشش است. اگر تلاش و کوشش در دانشگاه به عنوان سمبل فرهیختگان یک جامعه نمود نداشته باشد، نباید از سایر بخش های جامعه انتظار بهتری داشت.

امروز تقریباً هیچ دانشجویی در دانشکده نبود!! به استثناء چند دانشجوی ارشد، تقریباً دانشجوی دیگری در محوطۀ دانشکده دیده نمی شد. به بهانۀ  تعطیلات بین اعیاد قربان تا غدیر، این هفته دانشجویان کلاس ها رو تعطیل کرده اند. حتی بعضی از آن ها هفتۀ گذشته  هم سر کلاس حاضر نشده بودند. با اینکه اکثر دانشجویان دانشگاه بیرجند از استان خراسان جنوبی و یا حداکثر  استان های خراسان هستند و بسیاری از آن ها هر هفته امکان رفتن به شهرهای شان را دارند، اما به بهانۀ عدم دیدار خانواده ها از ابتدای نیم سال تحصیلی، همه با هم کلاس ها را تعطیل کرده اند. صبح مادر یکی از دانشجویان زنگ زد که آیا کلاس ها تشیکل می شود؟ به او گفتم به جای اینکه دانشجویان دنبال احقاق حق خود باشند و ما اساتید را که از دست رنج والدین شان حقوق می گیریم را به کار وادار کنند، ما باید به زور دانشجویان را برای یاد گرفتن و پیشرفت کردن وادار به کار و حضور در کلاس کنیم؟! در این بین هیچ کس مقصر نیست، الا خودمان، نه دست استکبار در کار است و نه نیرنگ دشمنی! از ماست که بر ماست. با این بذری که ما می کاریم، نباید انتظار محصول بیش از آن چیزی که در جامعه می بینیم را داشته باشیم!